Η ολοκλήρωση της 4ης Σταυροφορίας το 1204, είχε ως αποτέλεσμα την κατάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και την ανακατανομή των εδαφών της απο τους ''Σταυροφθόρους'' όπως ονομάστηκαν απο τους Βυζαντινούς.
Ο αρχηγός της Σταυροφορίας Βονιφάτιος ο Μομφερατικός είχε κατορθώσει να αποσπάσει εγγυήσεις για παραχώρηση της Κωνσταντινούπολης, με πρωταγωνιστές όμως τους Ενετούς και μετά απο μυστικές ζυμώσεις και σκοπιμότητε,ς η Πόλη δόθηκε τελικά στον Κόμη Βαλδουίνο της Φλάνδρας.
Για τον εξευμενισμό του Βονιφάτιου, οι Σταυροφόροι του παραχώρησαν τη Θεσσαλονίκη και το δικαίωμα της κατάκτησης της Κρήτης.
Ο Βονιφάτιος αποδέχτηκε την προσφορά και ίδρυσε το Βασιλειο της Θεσσαλονίκης, αλλά δεν έδειξε ενδιαφέρον για την κατάκτηση της Κρήτης, αφού ένα τέτοιο εγχείρημα ήταν πέρα απο τις δυνατότητες του.
Η στέψη του Βονιφάτιου του Μομφερατικού ως
αρχηγού της 4ης Σταυροφορίας (Henri Decaisne 1840)
Ο Δόγης της Βενετίας Enrico Dandolo, αντιλήφθηκε την ευκαιρία και άρχισε τις μυστικές επαφές με τον Βονιφάτιο, με σκοπό την παραχώρηση της Κρήτης.
Η συμφωνία ολοκληρώθηκε και υπογράφηκε τον Αύγουστο του 1204 στην Ανδριανούπολη και έμεινε γνωστή ως η συμφωνία ''Εκχώρησης της Κρήτης,'' με το ευτελές αντίτιμο των 1000 μάρκων Αργύρου, αν συγκριθεί τουλάχιστον με τα 85.000 μάρκα Αργύρου που πλήρωσαν οι Σταυροφόροι στους Ενετούς, για τη μεταφορά τους με πλοία στις περιοχές που δραστηριοποιήθηκε η 4η Σταυροφορία.
