Υψόμ. 50 μ.
Οικισμός τουλάχιστον της Β' Βυζαντινής περιόδου, όπως μαρτυρά κεραμική του 12ου αιώνα που βρέθηκε εντός του οικισμού, ή και του βυζαντινού ναού του Αγίου Ιωάννη, στον περίβολο του οποίου βρέθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα θησαυρός βυζαντινών νομισμάτων του 13ου αιώνα.
Η προέλευση του ονόματος αποδίδεται στον μυθικό Βώρο, γιό του Ροδάμανθυ, τον οποίο σύμφωνα με τον Όμηρο σκότωσε ο Ιδομενέας.
Άλλες εκδοχές αναφέρονται στούς Βόρειους της Φαιστού ή και στους Εύορους αυτούς δηλαδή που έχουν ωραία θέα.
Κάτω Βώροι 1943
Το 1903 ο οικισμός καταγράφεται στην Κρητική χωρογραφία του Ι. Νουχάκη, αποτελούμενος απο τις συνοικίες Χατζηδιανά, Τζορτζιανά Ψαρουλιανά Μπαρμπαριανά και Μπαγιαρθιανά, ως έδρα του διαλυθέντος δήμου Κισσών, με σταθμό χωροφυλακής και φυλακές.
Το 1910 αναφέρεται στα ''Εν Κρήτη Ελώδη Μέρη'' του Δ. Βουλγαρίδη, λόγω των ελών που σχηματίζονται παρα τον Γέρω Ποταμό (Γεροπόταμο ή Κουτσουλίτη).
Απογραφή Κρητικής Πολιτείας
1900 526 κάτ. ''Βόροι'' (Έδρα Δήμου Κισσών)
Οικία στους Βόρους στις αρχές του 20ου αιώνα.
Πηγές
Δ. Βουλγαρίδης - Τα Εν Κρήτη Ελώδη Μέρη
Ι. Νουχάκης - Κρητική Χωρογραφία
Σ. Σπανάκης - Πόλεις και χωριά της Κρήτης
Ι Φαντάκης - Οικισμοί της Κρήτης κατα τη Β΄ Βυζαντινή περίοδο
Χάρτης