Τον Ιούνιο του 1822 ο Σερίφ Πασά του Χάνδακα επιτέθηκε με ισχυρό στρατό στα Ανώγεια τα οποία κατέστρεψε, ενώ οι κατοίκοι του διέφυγαν στα γύρω βουνά.
Οι οπλαρχηγοί των Ανωγείων αντιδρώντας, επιτέθηκαν αρχικά στο στρατόπεδο του Σερίφ Πασά στον Άγιο Μύρωνα και κατόπιν οπισθοχωρώντας παρέσυραν προς την πλευρά του Κρουσώνα επίλεκτο σώμα 350 Τουρκαλβανών και μερικών Τουρκοκρητικών με αρχηγό τους τον Τουρκοκρητικό Μαλεβιζιώτη Μακρυμπογιατζή.
Η μάχη συνεχίστηκε μέσα στον Κρουσώνα, αυτή τη φορά με τη συνδρομή και των Κρουσανιωτών. Με τη δύση του ήλιου οι Τουρκαλβανοί κλείστηκαν στην εκκλησία του Αγίου Χαραλάμπου παίρνοντας μαζί τους ως όμηρο ένα παιδί.
Αφού οι επαναστάτες πήραν τη συγκατάθεση του πατέρα του μικρού παιδιού, άνοιξαν τρύπες στη στέγη και μέσα πέταξαν αναμένα δαδιά πυρπολώντας την εκκλησία, αναγκάζοντας τους Τουρκαλβανούς να βγούν έξω, οπου και τους αποτελείωναν.
Ο μικρός Κριτσωτάκης, ή κατα άλλους ο γιός του οπλαρχηγού Κοκολοζαχάρη, ή κατά άλλους ''Τζουνιάς,'' βρέθηκε αποκεφαλισμένος μέσα στην εκκλησία.
Αναφέρονται μόλις δύο διασωθέντες απο τη μεριά των Τουρκαλβανών, ανάμεσα στους οποίους ήταν και ο Μακρυμπογιατζής, ο οποίος θανατώθηκε αργότερα, κατηγορούμενος για προδοσία.
Πηγές
Θ. Δετοράκης - Ιστορία της Κρήτης