Υψόμ. 280 μ.
Οικισμός τουλάχιστον της Β' Βυζαντινής περιόδου, αφού αναφέρεται σε έγγραφο του 1248 ως κτήμα της Αυτοκρατορικής Μονής Παλιανής.
Στο Κατάστιχο των Εκκλησιών και Μοναστηριών του Κοινού, κάτοικοι του οικισμού βεβαιώνουν την παλαιότητα του ναού της Αγίας Παρασκευής, (S. Venerando) που ανάγεται στους Βυζαντινούς χρόνους, με δύο στρώματα τοιχογραφιών, οι νεότερες απο τις οποίες χρονολογούνται απο τον 14ο αιώνα.
Απο τον Paule Faure έχει αναφερθεί οτι το όνομα Σίβα προέρχεται απο την παραφθορά των ονομάτων Θήβα ή Βοίβη, ονόματα που ήταν γνωστά στην αρχαία Κρήτη.
Ο Ναός της Αγίας Παρασκευής. Μέρος του ναού, βρίσκεται
πλέον σήμερα κάτω απο τον κεντρικό δρόμο του οικισμού.
Ενετικές Απογραφές
1577 ''Siva'' (Fr. Barozzi)
1583 312 κάτ. ''Siva'' (P. Castrofylaka)
Οθωμανικές Απογραφές
1671 45 χαράτσα ''Siva''
1834 22 χριστ. οικογ. ''Syva''
3 μουσουλμ. οικογ.
1881 229 χριστ. κάτ. ''Σίβα'' (Δήμος Αγίου Μύρωνος)
7 μουσουλμ. κάτ.
Το 1910 καταγράφεται μαζί με τους οικισμούς Δαφνές, Βενεράτο και Ξηρολιά στα ''Εν Κρήτη Ελώδη μέρη,'' με αυξημένα τα ποσοστά εκδήλωσης ελωδών πυρετών και ελονοσίας.
Απογραφή Κρητικής Πολιτείας
1900 229 κάτ. ''Σίβα'' (Δήμος Αγίου Μύρωνος)
Το 1925 ο οικισμός ορίστηκε ως έδρα της νεοσύστατης Κοινότητας Σίββα, ενώ το 1940 το όνομα διορθώθηκε από Σίββα σε Σίβα.
Ελληνικές Απογραφές
1920 269 κάτ. ''Σίβα'' (Αγροτ. Δήμος Σίβα)
1928 318 κάτ. >> (Αγροτ. Κοινότητα Σίβα)
1940 347 κάτ. >>
1951 354 κάτ. >>
1961 359 κάτ. >>
1971 227 κάτ. >>
1981 225 κατ. >>
Χάρτης
Πηγές
Σ. Σπανάκης - Πόλεις και χωριά της Κρήτης
Δ. Βουλγαρίδης - Τα Εν Κρήτη Ελώδη Μέρη