Το 1833, το νεοσύστατο Ελληνικό κράτος, στην προσπάθεια του να οργανώσει τις θαλάσσιες συγκοινωνίες, προχώρησε σε μια Ταχυδρομική Σύμβαση με τον Γαλλικής καταγωγής κάτοικο Ναυπλίου και επιχειρηματία Φραγκίσκο Φεράλδη, για τη δημιουργία της ατμοπλοϊκής σύνδεσης της Ελλάδος τόσο με το εσωτερικό, όσο και με το εξωτερικό.
Είναι η πρώτη φορά, που το Ελληνικό κράτος συνδέθηκε ακτοπλοικά, με τακτικά δρομολόγια.
Σύμφωνα με τη Σύμβαση, ο Φεράλδη ήταν υποχρεωμένος να συντηρεί στις γραμμές έξι ιστιοπλοϊκά σκάφη, που συνέδεαν το Ναύπλιο με την Κέρκυρα και την Τεργέστη, και τη Σύρο, με τα Χανιά και την Αλεξάνδρεια.
Ένα χρόνο αργότερα, μία τροποποίηση ανεβάζει τον αριθμό των σκαφών στα έντεκα και επεκτείνει τις γραμμές μέχρι το Πρίντεζι την Τεργέστη, τη Σμύρνη, την Κωνσταντινούπολη, τη Μασσαλία, τη Μεσσηνία, τη Μάλτα και το Λιβόρνο.
Δυστυχώς, κανένα από τα ‘’ταχύπλοα ιστιοπλοϊκά’’ σκάφη που χρησιμοποιήθηκαν για τη Σύμβαση Φεράλδη δεν μας είναι σήμερα γνωστό.
Η σύνδεση της Κρήτης με τη Σύμβαση Φεράλδη.
Η σύνδεση της Κρήτης με την υπόλοιπη Ελλάδα, διαμορφώθηκε
μέσα από την Ταχυδρομική σύμβαση Φεράλδη ως εξής:
Ναύπλιο - Σύρος - Χανιά:
Με τετραήμερη στάση στη Σύρο σε όλους τους διάπλους του,
για την απαραίτητη παραμονή στο λοιμοκαθαρτήριο.
(Στο Ναύπλιο δεν υπήρχε λοιμοκαθαρτήριο).
Αλεξάνδρεια - Χανιά:
Χωρίς προσέγγιση άλλου λιμανιού και με κοινό λιμενισμό στα
Χανιά, με το πλοίο της γραμμής Ναυπλίου - Σύρου - Χανίων.