Φουνάροι

 Οικισμός της Ενετικής περιόδου, η ακριβής θέση του οποίου τοποθετείται σε περιοχή περίπου 1,5 χιλιόμετρα δυτικά της Μονής Αγκαράθου, οπου το όνομα του οικισμού σώζεται ως τοπωνύμιο.

  Πιθανόν αναφέρεται πρώτη φορά το 1248 με τη λανθασμένη γραφή (Fundari) ως κτήμα της μονής Sfache, που ακόμα σήμερα παραμένει άγνωστη. 

  Σε άλλο έγγραφο του 1393 αναφέρεται ο Vasili Filareto, κάτοικος του χωριού Fanari (πιθανόν λανθασμένη γραφή).

 Ενετικές Απογραφές 

1577                 ''Funarus''  (Fr. Barozzi)

1583  223 κάτ.       >>          (P. Castrofylaka)

1630                      >>           (Bassilicata)

 

  Κατα την Οθωμανική περίοδο το χωριό παρήκμασε και τελικά ερημώθηκε, ενώ τελευταία φορά καταγράφεται σε κατάστιχο του Καδή του Χάνδακα, οπου μαρτυρείται μουσουλμάνος κάτοικος του οικισμού ''Furanus.''

  Ο Χουδμούζης Βυζάντιος (1842) αναφέρει τα ερείπια του χωριού σε απόσταση ενός μιλίου δυτικά της Μονής Αγκάραθου το οποίο ερειπώθηκε κατα την άποψη του το 1668, ενώ στην περιοχή του χωριού σώζονταν ακόμα ένας ναός και τα ερείπια άλλων δύο.

 Οθωμανικές Απογραφές 

1650  15  νοικοκ. φορολ. ''Funarus''

1671    3   άγαμ. φορολ.       >>

 

Πηγές

Χουρμούζης Βυζάντιος - Κρητικά

Σ. Σπανάκης - Πόλεις και χωριά της Κρήτης

Ι. Φαντάκης - Οικισμοί της Κρήτης κατα τη Β' Βυζαντινή περίοδο

digitalcrete.ims.forth.gr