''Αδρίας''

''Αδρίας''

 

Όνομα    Magic   1893-1915

              Magic II   1915-191?

           Magician   191?-1919 

              Classic   1919-1923

           Killarney    1923-1947

                Αττική    1947-1948

              Αδρίας    1948-1951

Τύπος Σκάφους   Επιβατηγό

Νηολόγιο        Πειραιώς Αρ. 1101

Μήκος              311 πόδια

Ταχύτητα         19 μίλια 

Χωρητικότητα   2081 κόροι

Ναυπήγηση      1892 Β. Ιρλανδία

Ναυπηγείο        Harlands & Woolf - Belfast

Ιδιοκτησία         Ηπειρωτική

 

 

Ο ''Αδρίας'' απο έργο του Γεώργιου Βελέντζα.

 

    ''Magic''    Belfast Steamship Company  (1892-1920)

  Το ''Magic'' ναυπηγήθηκε το 1893, στα ναυπηγεία της Harland & Woolfs, στο Belfast της Ιρλανδίας, για λογαριασμό της Belfast Steamship Company, με έδρα την Ιρλανδία, η οποία δραστηριοποιήθηκε κυρίως στη σύνδεση του Belfast με το Liverpool.

  Η απαράμιλλη πολυτέλεια του και η ταχύτητα των 19 μιλίων που ανέπτυσε μειώνοντας κατα πολύ τον μέσο όρο διάρκειας της διαδρομής Belfast-Liverpool, το κατέταξαν ανάμεσα στα κορυφαία πλοία της εποχής.

 

                            

Το ''Magic'' σε Καρτ ποστάλ της εποχής.                                        Μπροσούρα της εταιρείας, του 1922

(https://www.simplonpc.co.uk)                                                        (https://www.timetableimages.com)

 

 Στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, το ''Magic'' επιτάχτηκε απο το Βρετανικό πολεμικό ναυτικό και μετατράπηκε  σε πλωτό νοσοκομείο.

  Η καθέλκυση του Βρετανικού αντιτορπιλικού ''Magic'' το 1915, προκάλεσε σύγχυση ανάμεσα στα δύο πλοία, που ειχε σαν αποτέλεσμα τη μετονομασία του πλωτού νοσοκομείου σε ''Magic II'' και αργότερα σε ''Magician''.

  Προς το τέλος του πολέμου, το ''Magician'' μετονομάστηκε σε ''Classic,'' όνομα που κράτησε και΄μετά το τέλος του πολέμου, όταν επέστρεψε στην κυριότητα της Belfast Steamship Co, το 1919.

 

Διαφημιστικό έντυπο της ''Belfast Steamship Company''

απο την δεκαετία του '50 (https://www.wrecksite.eu)

 

   Με την επιστροφή του στην ''Belfast Steamship Company,'' το  ''Classic'' σύνδεσε για μικρό χρονικό διάστημα το  Belfast με το  Liverpool.  Το 1920, ναυλώθηκε στην ''City of Cork Co Ltd.'' και μετακινήθηκε στη νότια Ιρλανδία.

 

 

       ''Killarney''    City of Cork Steam Packet Co  (1923-1930)

   Ναυλωμένο στην City of Cork SP Co, με έδρα την Ιρλανδία, το ''Classic'' ξεκίνησε τα ταξίδια του, συνδέοντας την πόλη του Cork της νότιας Ιρλανδίας, με το Liverpool.  Για μικρό χρονικό διάστημα, μετακινήθηκε και πάλι στη γραμμή Belfast-Liverpool, όταν δημιουργήθηκε κενό απο τη βύθιση του ''Graphic,'' πλοίο της Belfast Steamship που εκτελούσε τότε την παραπάνω γραμμή.

   Το 1923, μετατράπηκε σε πετρελαιοκίνητο και πουλήθηκε στην City of Cork SP Co. Με την πώληση του, μετονομάστηκε σε ''Killarney.''

    Εκτοπίστηκε όμως απο τη γραμμή, απο το νεόδμητο ''Innisfallen'' και μέχρι το 1930 συνέχισε να εκτελεί ταξίδια συνδέοντας την Ιρλανδία με τις δυτικές ακτές της Σκωτίας.

       

 Το  ''Kilarney''   (https://www.simplonpc.co.uk)    

        

 Διαφημιστικό   έντυπο   της  City of Cork Stem

Packet Co του '20  (https://www.timetableimages.com)

 

 

   ''Killarney''    Coast Lines   (1930 1947)

  To 1930, με την συγχώνευση των Belfast Steamship Company, City of Cork Steam Packet Co, British & Irish Steam Packet Co και Burns & Laird Lines,  το ''Killarney'' πέρασε στην κυριότητα της Coast Lines, με έδρα το Λονδίνο.

  Διατήρησε το όνομα του και συνέχισε τα ταξίδια του σε λιγότερο εμπορικές γραμμές, αφού δεν ήταν πλέον απο τα κορυφαία πλοία του μεγάλου στόλου της ''Coast Lines.''

 

 Σαλόνι του ''Killarney''    (https://www.simplonpc.co.uk)

 

  Με την έναρξη του πολέμου το 1939, παροπλίστηκε στο Rosyth, (λιμάνι των ανατολικών ακτών της Σκωτίας) και χρησιμοποιήθηκε ως πλωτή αποθήκη.

  Με το τέλος του πολέμου ανακατασκευάστηκε και ταξίδεψε για μικρό χρονικό διάστημα.

 

Το ''Killarney,'' σημαιοστολισμένο και σε άριστη κατάσταση κατα

τα τέλη της δεκαετίας του '20  (https://www.shipsnostalgia.com)

 

    ''Αττική''    Bury Court Shiping Co   (1947-1948)

   Το 1947, το ''Killarney'' πουλήθηκε στην Bury Court Shiping Co Ltd, με έδρα το Λονδίνο, συμφερόντων του Γεώργιου Ποταμιάνου και μετακινήθηκε στη Μεσόγειο.

   Παρά τα 50 και πλέον χρόνια του και τις μεγάλες φθορές που του προκάλεσαν οι δύο παγκόσμιοι πολέμοι, το πλοίο θεωρήθηκε ως ένα απο τα καλύτερα της Ελληνικής ακτοπλοΐας, σε μια εποχή που ο Ελληνικός στόλος, παντελώς κατεστραμμένος απο τη λαίλαπα του πολέμου, βρισκόταν σε φάση αναδιοργάνωσης.

 

Ο Γεώργιος Ποταμιάνος στο κατάστρωμα του ''Αδρία.''

 (Φώτο: Γ.Μ. Φουστάνος - Ελληνική Ακτοπλοΐα)

 

  Το ''Killarney'' μετονομάστηκε σε ''Αττική'' αλλά συνέχισε να έχει υψωμένη τη Βρετανική σημαία και ξεκίνησε τα ταξίδια του στις Ελληνικές θάλασσες, συνδέοντας τον Πειραιά με την Αλεξάνδρεια, τη Βυρητό την Κύπρο και την Ιταλία.

 

    ''Αδρίας''  Ηπειρωτική  (1948-1951)

  Το 1948, το ''Αττική'' μεταβιβάστηκε απο την Bury Court Shiping Co στην Ηπειρωτική, μετονομάδτηκε σε ''Αδρίας'' και ξεκίνησε δρομολόγια στο εσωτερικό.  Σύνδεσε εναλλάξ τον Πειραια με την Κρήτη, τη Θεσσαλονίκη, τη Χίο και τη Μυτιλήνη.

  Απο το λιμάνι του Ηρακλείου ξεκινούσε κάθε Παρασκευή, με προορισμό το Ρέθυμνο, τα Χανιά και τελικά τον Πειραιά.

   Στις 5 Οκτωβρίου 1951, το ''Αδρίας'' ξεκίνησε το τελευταίο ταξίδι του απο το Ηράκλειο με τελικό προορισμό τον Πειραιά και ενδιάμεσους σταθμούς το Ρέθυμνο και τη Σούδα.  

   Το ίδιο βράδυ, απέπλευσε απο τη Σούδα, έμφορτο με 641 επιβάτες και 78 μέλη πληρώματος.

 

  Η πιό διαδεδομένη φωτογραφια του ''Αδρια,'' με τα σινιάλα της Ηπειρωτικής. 

 

  Κυβερνήτης του πλοίου ήταν ο Γεράσιμος Φωκάς, ο οποίος έμεινε στη γέφυρα μέχρι την έξοδο απο τον κόλπο της Σούδας και κατόπιν παρέδωσε τη διακυβέρνηση στον Υποπλοίαρχο Ν. Πεταλούδη.

  Το πλοίο είχε ήδη αρχίσει να παρεκλίνει της αρχικής πορείας του, λόγω των ανατολικών ανέμων που έπνεαν κατα τη διάρκεια του πλού και η παρέκλιση αυτή, δεν διορθώθηκε.

  Στις 12.00 το βράδυ και ενώ το πλοίο απείχε 42 μίλια απο τη Φαλκονέρα, ανέλαβε τη διακυβέρνηση ο Ανθυποπλοίαρχος Ν. Φούντας. Στις 4.00 το πρωί της 6ης Οκτωβρίου, ο Ν. Φούντας παρέδωσε τη διακυβέρνηση στον Ύπαρχο Α. Αλμύρα.

  Κατά την ώρα αλλαγής βάρδιας, Φάρος της Φαλκονέρας ήταν ορατός. 

 

 

Η τελευταία διαφημηστική καταχώρηση της  4ης  Οκωβρίου 1951, στην

Εφημερίδα ''Πατρίς''.  Την επόμενη μέρα, το  πλοίο  απέπλευσε  απο  το

Ηράκλειο  προς  το  μοιραίο  ταξίδι  του.  (Εφημ. Πατρίς 4/10/1951)

 

 Μόλις 15 λεπτά αργότερα, στις 4.15, ακούστηκε ο ισχυρός θόρυβος της προσάραξης του πλοίου, στη νοτιοανατολική άκρα της νήσου Φαλκονέρα. 

  Με την προσάραξη, ο Ύπαρχος έκανε κράτει στις μηχανές και αμέσως μετά πίσω, γεγονός που προκάλεσε την αποκόλληση του πλοίου απο τα βράχια.  Τη στιγμή αυτή όμως εμφανίστηκε ο καπετάνιος του πλοίου, ο οποίος αντιλαμβανόμενος τη σοβαρότητα της κατάστασης διέταξε και πάλι πρόσω, ωστε το πλοίο να επαναπροσαράξει στα βράχια της νησίδας.

   Η κίνηση αυτή αποδείχθηκε σωτήρια για τους επιβαίνοντες, αφού  έτσι αποφεύχθηκε  η βύθιση του πλοίου, που έμεινε προσαραγμένο κοντά στην ακτή. 

  Ναυαγοί  του  ''Αδρία,''  αποβιβάζονται  στη  Φαλκονέρα.  (Εφημερίδα Καθημερινή,  9/10/1951)

 

   Αμέσως μετά την προσάραξη, άρχισε η επιχείρηση διάσωσης των επιβατών. Στο πλοίο υπήρχε για πολλή ώρα μετά το ατύχημα παροχή ρεύματος και έτσι στάλθηκε σήμα κινδύνου, στο οποίο αναταποκρίθηκαν τα επιβατηγά ''Αιγαίον'' και ''Ιωνία,'' το motorship ''Γεώργιος'' και το αρματαγωγό του Πολεμικού Ναυτικού ''Αξιός.''

   Όλοι οι ναυαγοί μεταφέρθηκαν με ασφάλεια στα παραπλέοντα πλοία, εκτός της Ευθαλίας Καρύδα, η οποία στην προσπάθεια της να αποβιβαστεί πρόωρα απο το πλοίο, έπεσε στη θάλασσα και πνίγηκε. 

 

 

Δημοσιεύματα για το ναυάγιο στις τοπικές εφημερίδες.

 

   Με το τέλος της διάσωσης των επιβατών, μια ομάδα μελών του πληρώματος έμεινε στο νησί για τη φύλαξη του πλοίου, ενώ  συγχρόνως οργανώθηκε επιχείρηση διάσωσης του πλοίου.

  Στόχος της επιχείρησης ήταν η ελάφρωση του πλοίου απο περιτά φορτία, προκειμένου να καταστεί δυνατή η αποκόλληση του με ρυμούλκηση. Η ελάφρωση έγινε, αλλα ο καιρός επιδεινώθηκε και το συνεργείο αναγκάστηκε να αποχωρήσει απο το σημείο του ναυαγίου και να καταπλεύσει στη Μήλο. 

  Η ελάφρωση όμως του πλοίου, αποδείχθηκε μοιραία, αφού το πλοίο απαλλαγμένο απο το φορτίο του, αποκολλήθηκε λόγω της θαλασσοταραχής, κόπηκε στα δύο και βυθίστηκε.  Οι εργασίες μετά την ατυχή εξέλιξη διακόπηκαν οριστικά και το πλοίο δηλώθηκε ως ολική απώλεια.

 

  Άρθρο του ''Εφοπλιστής''  (Σεπτέμβριος 2009)  με θέμα

  το ναυάγιο του ''Αδρία.''  (https://www.efoplistis.gr)

 

   Κατά τις ανακρίσεις, προέκυψαν ευθύνες στα μέλη του πληρώματος που είχαν φυλακή γέφυρας κατά το βράδυ του ατυχήματος, αφού αφενός δέν έγινε διόρθωση του εκπεσμού της πορείας του πλοίου λόγω των ανατολικών ανέμων, αφετέρου κατά την φάση που ο φάρος της Φαλκονέρας έγινε οροτός, δεν κρατήθηκε ασφαλή απόσταση απ' αυτόν, αφου ήταν γνωστό στους ναυτιλόμενους οτι απέχει 750 μέτρα δυτικά της νοτιοανατολικής άκρας της νήσου, σημείο που τελικά προσάραξε το πλοίο.

    Το ναυάγιο του Αδρία πρίν τη βύθιση του (https://www.panoramio.com)

 

Καλλιτεχνική απεικόνιση του ''Αδρία.''

 

  

Πηγές

https://www.simplonpc.co.uk

https://www.nautilia.gr

https://www.timetableimages.com

Χρήστος Ντούνης - Ναυάγια στις Ελληνικές Θάλασσες

Γεώργιος Φουστάνος - Ελληνική Ακτοπλοΐα 1945-1995

vikelaia-epapers.heraklion.gr