Ο Μώλος του Αράπη, είναι ένα τοπωνύμιο που βρίσκεται λίγο έξω απο τα όρια της Μονής Αγίου Αντωνίου, που βρίσκεται νότια του οικισμού Σύρμεσος της κοινότητας Φουρνής, σε υψόμετρο περίπου 440 μέτρων.
Ο θρύλος, συνδέει το τοπωνύμιο αυτό, με την ιστορία μιάς νεαρής μοναχής της Μονής του Αγίου Αντωνίου, που έπεσε κάποια μέρα θύμα των ερωτικών ορέξεων ενός Μουσουλμάνου ''αραπη,'' Σπιναλογγίτη, δηλαδή κάτοικου Τούρκικου χωριού της Σπιναλόγκας.
Η νεαρή μοναχή, μή έχοντας άλλη επιλογή, εξομολογήθηκε το περιστατικό στην Ηγουμένη της Μονής, παρόλο που και η ίδια γνώριζε πως η ατιμωρισία του Τούρκου βιαστή ήταν δεδομένη.
Ο Τούρκος Σπιναλογγίτης όμως ξαναγύρισε σύντομα στο μοναστήρι και ξαναβρήκε τη μικρή ιερωμένη. Αξίωσε απ' αυτήν να τον περιμένει το ίδιο βράδυ, απειλώντας την για την τύχη τόσο της ίδιας, όσο και του Μοναστηριού.
Πανικοβλημένη, δέχτηκε, αλλά ειδοποίησε την Ηγουμένη για το τί πρόκειται να συμβεί. Εκείνη την καθυσήχασε και της πρότεινε να τον δεχτεί στο κελί της, σαν να μή συνέβαινε τίποτα.
Το ίδιο βράδυ, ο Σπιναλογγίτης Αράπης ξανάρθε στη Μονή. Η νεαρή μοναχή τον δέχτηκε με καλοσύνη και το περιποιήθηκε, στόνωντας τραπέζι.
Την κατάλληλη στιγμή, οι μοναχές της Μονής όρμησαν στο κελί και με ξύλα και πέτρες χτύπησαν τόσο πολύ τον Αράπη που τον σκότωσαν.
Κατόπιν πήραν το σώμα του και αφού το απομάκρυναν λίγο πιό έξω απο τη μονή, άρχισαν να το σκεπάζουν με πέτρες, σχηματίζοντας ένα μεγάλο σωρό πάνω απο το σώμα του.
Τις επόμενες ημέρες, οι συντοπίτες του κατάλαβαν τι είχε συμβεί, αφού ο ίδιος τους είχε διηγηθεί το κατόρθωμα του και τράβηξαν προς το μοναστήρι για να τον αναζητήσουν.
Όταν είδαν τις πέτρες κατάλαβαν τι είχε συμβεί, μπήκαν στη μονή, τη λεηλάτησαν και την έκαψαν.
Ο σωρός απο τις πέτρες που σκέπασε το σώμα του Σπιναλογγίτη, πήρε την ονομασία Μώλος του Αράπη, σε ανάμνηση αυτών των γεγονότων.