Η Νήσος Ψείρα, βρίσκεται σε μικρή απόσταση απο τις ανατολοικές ακτές του κόλπου του Μεραμπέλου και σε απόσταση 5 μιλίων βορειοανατολικά της Παχειάς Άμμου.
Στενόμακρη και με νοτιοδυτική-βορειοανατολική κατεύθυνση, έχει μήκος 1,3 μίλια και μέγιστο πλάτος 5/10 του μιλίου, ενώ το ψηλότερο σημείο της (204 μ.) βρίσκεται στο νότιο μέρος της.
Μεγάλα βάθη καλύπτουν τις ακτές της νήσου, με εξαίρεση μερικούς βράχους στο νοτιοανατολικό και νοτιοδυτικό μέρος της και κοντά στις ακτές.
Βόρειο όριο της Νήσου, είναι η Άκρα Τσουγκριάς, ενώ σε απόσταση 4/10 του μιλίου νοτιοδυτικά της παραπάνω Άκρας, σχηματίζεται ο Ορμίσκος Σέλι, βορειοδυτικού προσανατολισμού. Σε απόσταση 5/10 του μιλίου νοτιοανατολικά της Άκρας Τσουγκριάς, βρίσκεται το βόρειο όριο μικρού ορμίσκου, ανοικτός προς ανατολικά-νοτιοανατολικά, ανοίγματος 5/10 του μιλίου και μέγιστης είσδυσης 2/10 του μιλίου.
Νότιο όριο της παραπάνω κόλπωσης, είναι μικρή και στενή βραχώδης Χερσόνησος, που εισδύει για 1/10 του μιλίου νοτιοανατολικά.
Ο Αρχαιολογικός Χώρος.
Στην περιοχή της μικρής Χερσονήσου που αποτελεί το νότιο όριο του
μικρού Ορμίσκου στην ανατολική πλευρά του νησιού, έγιναν το 1908
ανασκαφές απο τον Αμερικάνο αρχαιολόγο Richard Seager.
Οι ανασκαφές έφεραν στο φώς μια σημαντική πόλη της Πρωτομινωικής
περιόδου που απλώνεται σε μία έκταση 15.000 τμ.
Απο τα ευρήματα συμπαιρένεται οτι κύρια ασχολία των κατοίκων ήταν
το εμπόριο, το ψάρεμα και η επεξεργασία της πορφύρας.
Ίχνη μικρών αγροικιών και έργα υποδομής όπως πεζούλες για τη
συγκράτηση του χώματος, καταδυκνείουν την αγροτική εκμετάλευση της
νήσου και ολοκληρώνουν την εικόνα μιας αυτόνομης και πλούσιας πόλης.
Στον δίαυλο ανάμεσα στη Νήσο Ψείρα και στις ακτές της Νήσου και σε
βάθος 45 μέτρων έχει αντοπιστεί ήδη απο το 2003 αρχαίο ναυάγιο της
Μέσης Μινωικής περιόδου (1800-1700 π.Χ.).
Σήμερα πιστεύεται οτι η πόλη καταστράφηκε απο την έκρηξη του
ηφαιστείου της Σαντορίνης, και έκτοτε το νησί δεν ξανακατοικήθηκε.
Πηγές