Η Θοδωρού το 1941
Σε απόσταση 6 δέκατων του μιλίου βόρεια της Άκρας Αγία Μαρίνα, βρίσκεται η Νησίδα Θοδωρού (Άκυτος ή και Βούδραι ή Βουδρόαι νήσοι κατά την αρχαιότητα), η οποία με πλάτος 4 δεκάτων του μιλίου, εκτείνεται επί 9 δέκατα του μιλίου από ανατολικά προς δυτικά, έχει ύψος 157 μέτρα και έκταση περίπου 700 στρεμμάτων.
Στο μέσο των βορείων ακτών της νησίδας και σε μικρή απόσταση ανοικτά τους, βρίσκεται η Βραχονησίδα Θοδωροπούλα ή Γλαράκι.
Βράχοι πάνω και κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας καλύπτουν το νοτιοδυτικό όριο της νησίδας.
Στο στενό πέρασμα που σχηματίζεται ανάμεσα στη νησίδα και τις ακτές της Κρήτης, τα βάθη δεν ξεπερνούν τα 3 μέτρα, ενώ βραχώδη αβαθή περιβάλουν τις νότιες ακτές του περάσματος, μέχρι 2,5 δέκατα του μιλίου ανοικτά τους.
Μικρός ορμίσκος προφυλαγμένος απο τους βόρειους ανέμους, σχηματίζεται στο νότιο όριο της Νησίδας, όπου υπάρχει μικρός ξύλινος προβλήτας.
Υπολείμματα αεροσκάφους βρίσκονται 2,5 δέκατα του μιλίου ανατολικά-βορειοανατολικά του νοτίου ορίου της νησίδας και σε απόσταση μικρότερη των 100 μέτρων ανοικτά των ακτών, ενώ υπολείμματα άλλου Γερμανικού αεροσκάφους υπάρχουν και πάνω στο νησί.
Η Άκυτος (ακατοίκητος) της αρχαιότητας, παρέμεινε ακατοίκητη μέχρι τα τέλη του 16ου αιώνα, όταν οι Ενετοί αποφάσισαν να οχυρώσουν το νησί και να εγκατασηστήσουν μόνιμη φρουρά.
Το 1574 αποφασίστηκε η θεμελίωση δύο φρουρίων, ένα στο ψηλότερο σημείο του νησιού με πανορανική θέα στον κόλπο Χανίων και ένα σε χαμηλότερο σημείο που κάλυπτε το στενό πέρασμα ανάμεσα στο νησί και τις ακτές της Κρήτης. Ένα τρίτο φρουριο προτάθηκε για να καλύψει τη βόρεια πλευρά του νησιού πρώτη φορά σε έκθεση του Zuanne Mocenico το 1589, ή ιδέα όμως δεν ολοκληρώθηκε ποτέ.
Με την κατάληψη της Κρήτης απο τους Τούρκους τα φρούρια καταστράφηκαν και το νησί ερημώθηκε ξανά, η κυριαρχία τους όμως παραχωρήθηκε στους Ενετούς μέχρι το 1699 οπότε οι Τούρκοι τα κατέλαβαν και τα κράτησαν στην κυριαρχία τους μέχρι την αποχώρηση τους.
Η Θοδωρού, όπως φαίνεται απο την παραλία της Αγίας Μαρίνας.
Το 1897, στο νησί αποβιβάστηκε δύναμη του Συνταγματάρχη του Ελληνικού στρατού Τιμολέων Βάσσου σε μια μάλλον συμβολική κατάληψη της νήσου, στα πλαίσια της Επανάστασης του 1897 και της πρόσκαιρης διακήρυξης της Ένωσης με την Ελλάδα.
Κατα τη δεκαετία του '60, το νησί ανακηρύχθηκε σε προστατευμένη ζώνη και απο τότε χρησιμοποιείται ως χώρος εκτροφής και προστασίας του Κρητικού Αίγαγρου (Κρι-Κρι).
Στο νησί απαγορεύτηκε αρχικά η προσέγγιση και αποβίβαση, πρόσφατα όμως δόθηκαν άδειες προσέγγισης και διεξαγωγής ημερήσιων εκδρομών με σκάφη, στα πλαίσια της ''τουριστικής ανάπτυξης'' της περιοχής.
Χάρτης
Πηγές
Πλοηγός των Ελληνικών Ακτών
Κ. Παπαγεωργίου- Τα νησιά της Κρήτης
