Στην ψηλότερη απο τις κορυφές του Γιούχτα, στο κέντρο του Μινωικού Ιερού Κορυφής βρίσκεται το σπηλαιώδες χάσμα με την μάλλον νεότερη ονομασία ''Ζια το Μνήμα,'' αφού η γνωστότερη αναφορά στον τάφο του Δία στον Γιούχτα ανάγεται στον 4ο αιώνα π.Χ.
Απο την περίοδο του πρώιμου Χριστιανισμού οι αναφορές αρχίζουν να πληθαίνουν, λόγω και της ανάγκης των χριστιανικών συγγραφέων να τονίσουν το τέλος της παλαιάς θρησκείας και την αρχή του Χριστιανισμού, έτσι που τελικά δημιουργήθηκε ο θρύλος για τον τάφο του Δία στο ιερό βουνό των Μινωιτών.
Το σπηλαιώδες χάσμα αλλα και το Ιερό Κορυφής εντοπίστηκε απο τον Έβανς ήδη απο τις αρχές του 20ου αιώνα ενώ οι ανασκαφές ξεκίνησαν στα τέλη της δεκαετίας του '70 απο την Αλ. Καρέτσου.
Σχέδιο του Ιερού Κορυφής του Γιούχτα (Αλ. Καρέτσου) οπου
απεικονίζεται και η θέση του σπηλαιώδους χάσματος.
Το χάσμα αναπτύσεται σε μακρόστενο σχήμα με κατεύθυνση νότιοδυτική-βορειοανατολική μήκους περίπου 4 μέτρων και βάθους περίπου 12 μέτρων, ενώ στο βάθος του χάσματος αναπτύσονται μερικές ακόμα στοές.
Το Ιερό Κορυφής ήταν στημένο γύρω απο το σπηλαιώδες χάσμα, το οποίο σίγουρα κατείχε κεντρικό ρόλο στη λειτουργεία του Ιερού, γεγονός που επιβεβαιώνεται και απο το πλήθος ευρημάτων (αφιερώματα) στο εσωτερικό του.
Χάρτης