Απο τις πρώτες μέρες της Μάχης της Κρήτης, όταν οι Γερμανοί κόντρα στις προβλέψεις της Γερμανικής κατασκοπείας που είχαν περισσότερο προπαγανδιστικό παρά ουσιαστικό χαρακτήρα συνειδητοποίησαν την αντίσταση που προέβαλε ο τοπικός πληθυσμός, άρχισαν τις ομαδικές εκτελέσεις κυρίως ως αντίποινα για τη συμμετοχή των Κρητικών στις πολεμικές επιχειρήσεις, στο πλευρό των Συμμάχων.
Με εντολή του Διοικητή Φρουρίου Κρήτης Πτέραρχου Στούντεντ εκδίδεται η Διαταγή ''Περι Αντιποίνων'' σύμφωνα με την οποία οι κατα τόπους Διοικητές οφείλουν να συγκροτούν αποσπάσματα που θα στέλνουν σε χωριά γύρω απο τα οποία έγιναν μάχες με τους αλεξιπτωτιστές και να τιμωρούν τους κατοίκους χωρίς δίκες και με αναλογίες ενός Γερμανού προς 10-40 Κρητικών.
Αργότερα, οι Γερμανικές ωμότητες συνεχίστηκαν με κύριες αιτίες τη φυγάδευση ή απόκρυψη Βρετανών στρατιωτών, ή τη συμμετοχή στην Αντίσταση.