Απο τα πρώτα χρόνια της Τουρκικής κατοχής της Κρήτης, οι κατακτητές προσπάθησαν να εδραιώσουν τη μουσουλμανική θρησκεία με αποικισμούς, εξισλαμισμούς, αλλά και διάφορες απαγορεύσεις που αφορούσαν στην τέλεση των θρησκευτικών καθηκόντων των χριστιανών κάτοικων του νησιού, μιά απο τις οποίες ήταν και η απαγόρευση της κρούσης των καμπανών στις εκκλησίες, υποχρεώνοντας μάλιστα τους κατοίκους των χωριών να παραδώσουν τις καμπάνες των εκκλησιών στους πασσάδες της περιοχής τους.
Πολλοί ήταν αυτοί που δεν παρέδωσαν αλλα έκρυψαν τις καμπάνες με την προσδοκία να τις ακούσουν και πάλι να χτυπούν στο μέλλον, σε μια πατρίδα ελεύθερη απο τα Τούρκικα δεσμά.
Μια απο αυτές, ήταν και η καμπάνα του Αη Γιάννη του Μόρο που οι κάτοικοι σύμφωνα με την παράδοση έκρυψαν σε πηγάδι πίσω απο την εκκλησία που μάλιστα σωζόταν μέχρι πρίν μερικά χρόνια.
Λέγεται οτιευσεβείς άνθρωποι είχαν ακούσει την καμπάνα να χτυπά, δεν έκαναν όμως καμία προσπάθεια να την βρούν γιατί ήξεραν οτι ήταν στοιχειωμένη.
Άλλη εκδοχή, θέλει την καμπάνα κρυμμένη στα ύψωμα Κεφάλα, στη σπηλιά που η Παπα Χατζη Τζαγκάραινα είχε δεί τον Αράπη να λιάζει σε ανάπλες τα χρυσαφικά του.
Πηγές
Εμ. Μπελιβάνης - Τα μετόχια του Οροπεδίου επι Ενετοκρατίας