Πειρατεία στην Κρήτη

  Η εμφάνιση της πειρατείας θεωρείται σήμερα σύγχρονη της ανάπτυξης του θαλάσσιου εμπορίου, όταν αυτό εμφανίστηκε στον Μεσογειακό χώρο και χρησιμοποιήθηκε ως μέσο πλουτισμού η βιοπορισμού απο όλους τους λαούς της Μεσογείου πολλές φορές με την ανοχή ή ακόμα και την σύμπραξη των κυβερνητών τους.
  Στην αρχαία Ελλάδα η πειρατεία είναι κατακριτέα μόνο αν στρέφεται εναντίον συμπολιτών.
  Υπάρχουν μάλιστα στις αρχαίες πηγές αναφορές σε περιοχές ή πόλεις κράτη όπως η Σάμος και τα Κύθηρα ή οι Λοκροί οι Αιτωλοί και οι Ακάρνες που επιδίδονταν σχεδόν αποκλειστικά στην πειρατεία.
  Γνωστοί απο την αρχαιότητα είναι και οι ναυαγιστές, πειρατές της ξηράς, που με διάφορους τρόπους όπως φωτιές ή σινιάλα καπνού προσέλκυαν προς την ξηρά διερχόμενα πλοία που τελικά ξώκειλαν σε αβαθή και τα λήστευαν, δραστηριότητα που συνέχισε να υπάρχει και στα νεότερα χρόνια και ταυτίζεται με τους Κακαβούληδες της Μάνης που επιχειρόυσαν με τον ίδιο πανομοιότυπο τρόπο μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα.
  Κακαβούληδες της Μάνης σε πειρατική επιδρομή απο ξηράς.
 
   Στη Μινωική Κρήτη δεν υπάρχουν ενδείξεις πειρατικής δράσης και οι Μινωίτες φαίνεται να ασχολήθηκαν αποκλειστικά με το εμπόριο.
  Η κάθοδος των Δωριέων στην Κρήτη σηματοδότησε την αρχή μιας περιόδου για το νησί, που αποτέλεσε τον φόβο και τον τρόμο για τις πειρατικές επιδρομές του, περίοδος που κράτησε τουλάχιστον μέχρι τις αρχές του 1ου αιώνα π.Χ 
  Απο τον Πλούταρχο (45 μ.Χ - 120 μ.Χ.) αναφέρεται οτι περίπου 1000 πειρατικά σκάφη έπλεαν στην ανατολική Μεσόγειο την εποχή αυτή και μεγάλο μέρος τους χρησιμοποιούσαν ως ορμητήριο την Κρήτη και τον Κάβο Μαληά.
   Βέβαιη θεωρείται η στρατολόγηση κρητικών μισθοφόρων που πολέμησαν στο πλευρό του Μιθριδάτη κατά των Ρωμαίων το 85 π.Χ. που σε συνδυασμό με τη βοήθεια ή και τη συνεργασία Κρητών πειρατών με πειρατές της Κιλικίας προκάλεσε τη δυσφορία των Ρωμαίων και την εμφάνιση Ρωμαϊκού στόλου στην Κρήτη υπο την αρχηγία του Μάρκου Αντώνιου, στα πλαίσια εκκαθαριστικών επιχειρήσεων κατά της πειρατείας στη Ρωμαϊκή επικράτεια.
  Ο στόλος του Μάρκου Αντώνιου προσβλήθηκε στην θαλάσσια περιοχή του Ηρακλείου απο τον Κρητικό στόλο με επικεφαλής τον Λασθένη απο την Κνωσό και τον Πανάρη απο την Κυδωνία και κατατροπώθηκε. Πολλοί απο τους Ρωμαίους στρατιώτες πιάστηκαν αιχμάλωτοι, ανάμεσα τους και ο Μάρκος Αντώνιος που αναγκάστηκε να συνάψει συμφωνία η οποία κρίθηκε ντροπιαστηκή απο πλευράς Ρωμαίων. Ο Μάρκος Αντώνιος πέθανε αιχμάλωτος στην Κρήτη, ενώ η Ρώμη ανέθεσε στον ύπατο Κόιντο Καικίλιο Μέτελλο την κατάληψη της Κρήτης και την εκκαθάριση της απο τους πειρατές, η οποία άρχισε το 69 π.Χ. απο τη δυτική Κρήτη και  ολοκληρώθηκε το 67 π.Χ. με την κατάληψη της Ιεράπετρας.