Περίοδος 1830 - 1866

   Στην Κρήτη, εν μέσω Αιγυπτιοκρατίας, οι αρχές προσπάθησαν να προσελκύσουν τις νεοσύστατες ναυτιλιακές εταιρείες και να συνδέσουν το νησί με τα μεγάλα λιμάνια της Ελλάδας και της ανατολικής Μεσογείου, εκσυγχρονίζοντας τους παλιούς φάρους των δύο μεγάλων λιμανιών με νέας τεχνολογίας φανούς και παραχορώντας προνόμια οπως αποθήκες εμπορευμάτων και καυσίμων, απαλλαγή λιμενικών τελών, τελών λοιμοκαθαρτηρίων και καραντίνας κλπ.

   Το νησί πάντως, δεν μπόρεσε κατα την περιόδο αυτή και με βάση τη γεωγραφική του θέση, να πάρει τη θέση που του ανήκε ως διαμετακομιστικού κέντρου προς τα λιμάνια της ανατολικής Μεσογείου, ίσως λόγω του ρευστού πολιτικού σκηνικού και των συνεχομένων αναταραχών στο εσωτερικό του, αλλα και λόγω των προβληματικών λιμανιών του Ηρακλείου και των Χανίων, σε ότι αφορούσε την ασφαλή αγκυροβολία, το μικρό μέγεθος και την περιορισμένη δυνατότητα ελιγμών. 

   Το τελικό χτύπημα στην προσπάθεια αυτή, ήταν η έναρξη του Αιγυπτιοτουρκικού πολέμου το 1939, όταν η Lloyds απέσυρε τα πλοία της απο τη γραμμή.

   Στην ελεύθερη Ελλάδα αντίθετα, αναδείχθηκε ο διαμετακομιστικός χαρακτήρας του λιμανιού της Σύρου, που παρείχε στους ταξιδιώτες τη δυνατότητα  αλλαγής πλοίου και προορισμού, προς τα σπουδαιότερα λιμάνια της Μεσογείου.