Ο Ναυτικός Αποκλεισμός
Κατα την τελευταία φάση του Κρητικού Ζητήματος, στόλος αποτελούμενος απο πλοία των Μεγάλων Δυνάμεων της εποχής, περιπολούσε στις ακτές της Κρήτης, με ξεκάθαρη στάση υπέρ της διατήρησης της Οθωμανικής κυριαρχίας του νησιού και με στόχο την εκτόνωση της παρατεταμένης διαμάχης των δύο θρησκευτικών κοινοτήτων, αλλα και την αποφυγή της διαφαινόμενης προσπάθειας προσάρτησης του νησιού απο την Ελλάδα.
Οι βιαιότητες του μουσουλμανικού στοιχείου στα αστικά κέντρα με την ανοχή ή και την προτροπή του Οθωμανικού στρατού και οι αλλεπάλληλες επαναστάσσεις των Χριστιανών, ανάγκασαν τις Μεγάλες Δυνάμεις να πιέσουν την Υψηλή Πύλη για νέες μεταρυθμίσεις, έτσι που ο Σουλτάνος Αμπντούλ Χαμίντ υπέγραψε τελικά τον Αύγουστο του 1896 το ''Νέο Πολίτευμα,'' που παραχωρούσε νέα διοικητικά προνόμια στους χριστιανούς και προέβλεπε τη δημιουργία της Κρητικής Χωροφυλακής, επικουρούμενης απο τις Ευρωπαϊκές δυνάμεις.
Η μουσουλμανική κοινότητα αντέδρασε στο ''Νέο Πολίτευμα'' με υπονομεύσεις, δολοφονίες και νέες βιαιοπραγίες, προκαλώντας την αντίδραση της Ελληνικής Κυβέρνησης, που πιεζόμενη απο την αντιπολίτευση και την κοινή γνώμη, έστειλε τα πολεμικά πλοία ''Υδρα,'' ''Μύκαλη,'' ''Μιαούλης'' και ''Αλφειός'' στην Κρήτη υπο την αρχηγία του Πρίγκιπα Γεωργίου, με στόχο την αποτροπή αποβίβασης Τουρκικού στρατού στο νησί.
Στα πλαίσια αυτής της επιχείρησης, το ''Μιαούλης'' με κυβερνήτη τον Αντιναύαρχο Ζώτο και υπο την περίεργη ανοχή των Μεγάλων Δυνάμεων απέτρεψε την έξοδο του Τούρκικου πολεμικού ''Φουάτ'' απο το Ρέθυμνο με προορισμό το Ηράκλειο, ενώ λίγο αργότερα, αγνωόντας τις συστάσεις των Μεγάλων Δυνάμεων, αγκυροβόλησε στό Ηράκλειο προσφέροντας βοήθεια στους χριστιανούς της πόλης.
Το ''εύδρομο Μιαούλης'' με φόντο το άγαλμα της Ελευθερίας
σε σκίτσο του Γεράσιμου Θωμά, στο ταξίδι του το
1900 στην Αμερική, και με κυβερνήτη τον αντιπλοίαρχο
τον Παύλο Κουντουριώτη.
Όταν οι Μεγάλες Δυνάμεις στις αρχές του Φεβρουαρίου του 1897 εκδήλωσαν την πρόθεση να προβούν σε Διεθνή κατοχή της Κρήτης, η Ελληνική Κυβέρνηση εστειλε εκστρατευτικό σώμα με αρχηγό τον Συνταγματάρχη Τιμολέοντα Βάσσο, με σκοπό να προλάβει τις εξελίξεις και να προχωρήσει σε μια De facto κατάληψη της Κρήτης, θεωρώντας οτι θα γινόταν αποδεκτή απο τις Μεγάλες Δυνάμεις.
Οι Μεγάλες Δυνάμεις παρόλο που δεν εμπόδισαν την αποβίβαση της Ελληνικής δύναμης στο Κολυμβάρι Χανίων, δεν επέτρεψαν την είσοδο του Ελληνικού στρατού στα Χανιά, αποβίβασαν μικρή δύναμη στην πόλη και προχώρησαν σε συμβολική κατοχή της, καθιστώντας σαφές οτι η Διεθνής Κατοχή ήταν η μόνη λύση.
